“Ne kadar de?erli insan gördüysem onlar?n çocu?a de?er verdi?ini de gördüm.
Çocu?a de?er vermek bir lütuf de?il, insan olman?n gere?idir. Bu
gereklili?e önem veren ebeveynlerin çocuklar? hayatla bar???k ya?ar.
Yeri geldi?inde co?kuyla gülebilen, gerekti?inde hüzün duyabilen
çocuklard?r onlar. Gözleri ???l ???l, ‘insan olman?n de?erini’ duyarak
ya?am?? çocuklar…
Ne kadar sorunlu çocuk gördüysem, hepsinin ‘çocuk deyip geçilmi?’ oldu?unu da gördüm.
Çocuk deyip geçmemek için çocu?un kim oldu?unu bilmek gerekir.
Çocuk kimdir ve nas?l ya?ar? Ki?ili?i nas?l geli?ir? Duygular? nas?l olu?ur?”
Adem Güne? Çocuk Deyip Geçmeyin’de bir çocu?un
gözünden bak?yor hayata. Her bölümde yeni dü?ünce ufuklar? geli?tiriyor.
Kimi zaman “Dikkat da??n?kl??? yoktur, o zaten çocu?un normal halidir”
diyor, kimi zaman “çocuk e?itiminin ceza ile olamayaca??na” dikkat
çekerek yeti?kin-çocuk ili?kisinin temeli olan “güven” duygusunun alt?n?
çiziyor.
9786050812817
0
