KALBİN ZÜMRÜT TEPELERİ 4

İnsan, güzergâhı melekût âlemi, gözü ceberût ufkunda, hedefinde lahût zirveleri, mülk diyarının üveyki, engin donanımlı, ekstra iltifatlara açık müstesna bir varlıktır. O, ruhlar âleminden ayrılarak gelir, melekût âle-

minin kesif bir aynası sayılan, maddiyat, cismaniyat ve şehadet âlemi de diyeceğimiz bu mihnet ve nimet yurduna misafir olur; olur ve bir mânâda basireti, hep kalb ufku itibarıyla ışığın asıl kaynağı kabul edilen alem-i ceberûta müteveccih yaşar. Yer yer esmâ ve sıfat ufkundan ceberût zir- velerine bakarken alem-i lâhûtu heceler durur, “Kab-ı kavseyn’’ hülyala- rıyla yatar-kalkar; halâ-melâ rüyalarıyla farklı temâşâ zevklerine erer ve yürür soluk soluğa kendi “arş-ı kemâlât”ına, takdîr planına bağlı, istidat serhaddine doğru. iradesi Hak iradesine râm, hareketleri makro meşîet programına ayarlı, Yaratan’ın emirlerine itaatteki inceliğin farkında, her zaman Sahibi Şeriat’ın rehberliği altında, basarı, basîreti nebîler, sıddık- lar, salihler şehrahında yürür mavera-i atlasa; mârifet avlar güzergâhında uğradığı herkesten ve her nesneden; yol boyu “Hû” sesiyle ürperir ve şah- lanır küheylanlar gibi Mâbûd’unu, Maksûd’unu, Mahbûb’unu anarak... ***

Ben baştan beri bu yazı silsilesine esas teşkil eden mevzuların anlatıl- ması gerektiğine inandım; bazen içten bir iştiyakla, bazen de ürpererek kalemimle beraber ağladım, o döktüğü mürekkeple nefes alıp verdi, ben de gözyaşlarımla soluklandım. Kalbimi Yaratan bilir; sırrıma muttali olan da sadece O’dur; O’dur hafî ve ahfâ hakikatlerinin ne demek olduğunu bilen, dilediklerine bildiren ve okuyup işittiklerini söyleyenleri de inaye- tiyle görüp özeten!