Bu çalışmada Üstadımız Bediüzzaman Said Nursi’nin “ehl-i tarik olana ve olmayana bir iksir-i a’zamdır ve bir tiryâk-ı enfa’dır” dediği Telvihat-ı Tis‘a Risalesi ve “en mühim tarikat olan velâyet-i kübra, sırr-ı verâsetle sünnet-i seniyyeye ittibâ ve neşr-i hakâik-ı imaniyede ihtimam olduğunu” ispat eden Beşinci Mektup Risalesi mütalaa edilmiştir.
Bu metinler vesilesiyle hakikate giden yollar içinde Risale-i Nur yolu ile tasavvufi yolların buluştuğu ve ayrıştığı noktalar ele alınmıştır. Söz konusu risalelere dair derslere iştirak eden arkadaşlarımızın ciddiyet ve gayreti neticesinde vücûda gelen bu çalışma, bahsi geçen konuyu enginliği ve derinliğiyle ele alma iddiasından tamamen uzak, bir dizi ders notlarının tanzim, tashih ve tekmilinden ibarettir.
